پیش از انقلاب اسلامی، ایران وارد‌کننده پنیر، کره حیوانی و شیرخشک صنعتی بود‌، اما امروز نه تنها واردکننده محصولات لبنی نیستیم بلکه ایران صادر‌کننده انواع محصولات لبنی به ۵۰ کشور دنیا است و آورده ارزی صادرات لبنیات برای کشور سالانه ۷۰۰ میلیون دلار است.

 کشاورزی یکی از بخش‌هایی است که پس از انقلاب اسلامی رشد زیادی کرد‌ه و توانسته است علاوه بر تامین امنیت غذایی کشور سهمی هم در صادرات داشته باشد، مقایسه امروزِ کشاورزی با تولیدات آن زمان نشانگر پیشرفت‌های بسیار خوب در این بخش است.

 پیش از انقلاب و تا اوایل دهه ۷۰، ایران وارد‌کننده پنیر و کره حیوانی و شیرخشک صنعتی بود‌ به‌طور مثال سالانه حدود ۲۰۰ هزارتن پنیر وارد کشود می‌شد.

 پیش از انقلاب ‌تولید شیرخام و محصولات لبنی در کشور، در زنجیره ای سنتی و غیر مدرن انجام می‌شد، یعنی هم دامداری‌ها عموما غیر صنعتی بودند و شیرخام با بار میکروبی بالا تولید می‌کردند و هم محصولات لبنی عموما در واحدهای صنفی (ماست بندی ها) تولید و در شرایط غیر استاندارد به دست مصرف کننده می‌رسید.

 ایران صادر‌کننده انواع محصولات لبنی به‌ ۵۰ کشور دنیا

 این شرایط از ابتدای دهه ۷۰ تغییر کرد و به‌خصوص در میانه دهه ۷۰ شاهد رشد چشمگیر کارخانه‌های تولید محصولات لبنی بودیم؛ نیاز این کارخانه‌ها به شیر خام با کیفیت موجب شد تا رشد دامداری‌های صنعتی را شاهد باشیم.

 در حال حاضر ایران نه تنها واردکننده محصولات لبنی نیست بلکه صادر‌کننده انواع محصولات لبنی به حدود ۵۰ کشور است و سالانه حدود بیش از ۷۰۰ میلیون دلار درآمد ارزی توسط صنایع لبنی برای کشور ایجاد می‌شود.

 قبل از انقلاب سالانه ‌۴۵۰ هزار تن شیر خشک‌ وارد می‌شد

 در کشور ما کره حیوانی حدود ۳۰ هزار تن مصرف دارد و در حال حاضر حدود ۳ برابر ظرفیت آن در کشور تولید می شود که پیش از انقلاب همه اینها را وارد می‌کردیم.

 امروز تولید شیرخام بر اساس آمارهای مرکز آمار حدود ۹.۵ میلیون تن و آمار وزار جهاد کشاورزی حدود ۱۲ میلیون تن است که بخش زیادی از آن تبدیل به شیر خشک می‌شود؛ ‌در ۹ ماهه امسال حدود ۸۰ هزار تن صادرات شیر خشک صنعتی داشته‌ایم اما قبل از انقلاب سالانه حدود ۴۵۰ هزار تن واردات شیر خشک انجام می‌شد.

 پیش از انقلاب، ایران برای تامین قوت روزمره هم وابسته به واردات بود، مردم به یاد دارند که ویترین مغازه‌ها از شیر و پنیرهای خارجی پُر بود، دامداری سنتی داشتیم اما کارخانه‌های فن آوری برای تولید پنیر و کره و محصولات لبنی کافی نبود؛ کل خرید گندم از کشاورزان به 500 هزار تن می رسید و برای تامین این محصول بسیار اساسی هم وابسته به واردات بودیم، در دیگر محصولات هم اوضاع خوبی نداشتیم.

/فارس