در سال ۲۰۲۰، در بحبوحه پاندمی کووید-۱۹، نگرانی‌ها در مورد عرضه مواد غذایی بسیار بالا بود. این امر باعث تغییرات بزرگی در نحوه تولید برخی از مواد غذایی شد. استفاده از اصول کشاورزی احیاکننده افزایش یافت و روش‌هایی برای رشد تولید مواد غذایی ایجاد شد، که از طبیعت نیز حمایت می‌کنند. به عنوان مثال، این روش‌ها خاک را سالم و پایدار نگه می‌‌‌دارند، کیفیت آب و هوا را بهبود می‌‌‌بخشند، تنوع زیستی بومی را حفظ می‌کنند و گسترش تولید مواد غذایی در شهرها و مناطق نزدیک به آنها را به همراه دارند، که منجر به تولید ضایعات کمتر می‌شود.
در سال ۲۰۲۱، پپسی کو، دانون، نستله و یونیلیور، شرکت‌های بزرگ، چندملیتی و تولیدکننده کالاهای تند مصرف (FMCG) اعلام کردند که در میلیون‌‌‌ها هکتار از زمین‌های کشاورزی خود روش‌های کشاورزی احیاکننده را اتخاذ می‌کنند. این مهم با رشد کشاورزی شهری تکمیل شده، به طوری که با توسعه کسب و کارهای فعال در زمینه کشاورزی عمودی، شرکت اینفارم اخیرا بزرگ‌ترین مزرعه شهری در اروپا را با مساحت ۱۰هزار مترمربع افتتاح کرده است. اینها گام‌های مهمی به سوی یک سیستم غذایی است که برای مردم بهتر و برای طبیعت انعطاف‌پذیرتر باشد.
امروزه می‌دانیم که ایجاد سیستم‌های غذایی مقاوم در برابر شوک‌هایی مانند شیوع پاندمی دیگر کافی نیست. در سال ۲۰۲۳، ما صنعت غذایی را از نو طراحی خواهیم کرد تا به ما در حل چالش‌های جهانی از جمله تغییرات آب و هوایی و از دست دادن تنوع زیستی کمک کند. برای امکان‌پذیر شدن این هدف، کل سیستم باید با طراحی مجدد احیا شود. این به آن معناست که به جای مطیع کردن طبیعت برای تولید غذا، غذا باید برای سازگاری با طبیعت طراحی شود. در سال ۲۰۲۳، شرکت‌های تولیدکننده FMCGها، خردهفروشان و شرکت‌های فعال در زمینه نوآوری‌های غذایی، مسوولیت این کار را به عهده خواهند گرفت و با کشاورزان همکاری می‌کنند تا یک اقتصاد چرخه‌ای برای صنعت غذا ایجاد کنند.
آنها شروع به انتخاب موادی می‌کنند که نه‌تنها به‌‌‌صورت احیاکننده تولید می‌‌‌شوند، بلکه تاثیرمنفی کمتری بر محیط‌زیست دارند، متنوع‌‌‌ترهستند و به‌‌‌روز می‌‌‌شوند. برای مثال، به جای تهیه غلات صبحانه فقط با استفاده از گندمی که با روش‌های معمولی رشد می‌کند، می‌توان همان محصول را از مخلوطی از گندم و نخود که با روش‌های کشاورزی احیایی تولید می‌شود، تهیه کرد. بر اساس یک مطالعه اخیر، در اروپا تولید محصولاتی مانند پنیر، غلات و سیب‌زمینی با استفاده از این رویکرد می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای از صنایع غذایی را تا ۷۰درصد کاهش دهد و تاثیر آن بر کاهش تنوع زیستی را تا ۵۰درصد کاهش دهد. با توجه به اینکه سیستم غذایی کنونی محرک اصلی از بین رفتن تنوع زیستی در سطح جهان است و مسوولیت یک‌سوم کل انتشار گازهای گلخانه‌ای ساخته دست بشر است، تحقق این هدف بسیار مهم است.
ما در حال حاضر شاهد ظهور بذرهای ارگانیک هستیم که در سال ۲۰۲۳ بیش از پیش در مزارع رشد خواهند کرد. تولیدکننده قهوه برزیلی Café Guima، با حمایت نسپرسو و رینیچر، در حال تبدیل کردن مزارع خود به یک سیستم کشت قهوه احیاکننده است که انواع بیشتری از مواد غذایی را در همان زمین زراعی تولید می‌کند و عرضه خود را تنوع می‌بخشد. به نظر می‌رسد که به زودی محصولاتی که با مواد اولیه باز‌یافتی درست می‌‌‌شوند در قفسه‌‌‌های سوپرمارکت‌‌‌ها ظاهر شوند. در مثالی دیگر شرکت غذایی بریتانیایی Hodmedod به دنبال غذاهای کمتر شناخته‌شده اما کم‌تاثیر بر تخریب محیط‌زیست مانند باقلا و نوعی نخود تیره‌رنگ است.
از طرف دیگر، سیاستگذاران نیز در حال اتخاذ اقداماتی هستند. به عنوان مثال، در بریتانیا، طرح‌‌‌های جدید دولتی تصویب شده است که به کشاورزان و مدیران زمین‌های زراعی خدماتی مانند اطمینان از در دسترس بودن آب پاک و فراوان برای گیاهان و حیات وحش، اجازه رشد و کمک به کاهش تغییرات آب و هوایی و سازگاری را ارائه می‌دهد.
این تنها یک آغاز است. در سال ۲۰۲۳، شاهد راه‌‌‌اندازی یک چالش نوآوری با پشتیبانی دولت‌ها خواهیم بود، به امید اینکه تولیدکنندگان موادغذایی تند‌مصرف، خردهفروشان و مبتکران صنعت مواد غذایی، محصولات غذایی بهینه‌تری را تولید کنند که با روش‌های دوستدار محیط‌زیست تولید شده‌اند، متنوع‌ترند، نوآوری شده‌اند و فرآیند تولیدشان به‌‌‌صورت احیاکننده است. توسعه این محصولات پتانسیل طراحی دایره‌ای برای مواد غذایی را به نمایش می‌گذارد. به طور کلی، سال ۲۰۲۳ آغاز توسعه مجدد کل سبد غذایی جهانی است که برای احیا و رشد طبیعت طراحی شده است.
/دنیای اقتصاد
