انتظار می رود در دهه آینده، سهم مصرف محصولات لبنی تازه در کشورهای هند، پاکستان و آفریقا با رشد درآمد و جمعیت افزایش یابد و همچنین مصرف جهانی محصولات لبنی تازه، سالانه شاهد 1.0% افزایش خواهد بود. در اروپا و آمریکای شمالی، تقاضا برای محصولات لبنی تازه، به طور کلی پایدار و یا حتی روندی کاهشی دارد. علاوه بر این، انتظار می رود که مصرف لبنیات گیاهی، در آسیای شرقی، اروپا و آمریکای شمالی به شدت رشد کند.
اروپا و آمریکای شمالی، بیشترین مصرف پنیر را بعد از محصولات لبنی تازه دارند؛ از آنجا که این محصول لبنی یکی از اجزای اصلی مواد غذایی فرآوری شده است؛ انتظار می رود سرانه مصرف آن همچنان افزایش یابد.
تقاضا برای پودرهای شیر، به دلیل استفاده از آن در صنایع غذایی، به ویژه در مناطقی که تقاضای پروتئین حیوانی وجود دارد، با سرعت بیشتری افزایش می یابد. در آفریقا، فقط سهم کمی از SMP به صورت داخلی تولید می شود و انتظار می رود تقاضا برای این محصول طی ده سال آینده به سرعت رشد کند. بیشترین رشد تقاضا برای کره در آسیا پیش بینی می شود.
تجارت بین المللی شیر عمدتا به صورت فرآورده های لبنی (محصولات فرآوری شده) انجام می شود. چین سرانه مصرف بسیار پایینی را در لبنیات دارد، اما انتظار میرود مهمترین وارد کننده محصولات شیر، به ویژه شیر خشک (WMP) باشد.
ژاپن، فدراسیون روسیه، مکزیک، خاورمیانه و آفریقای شمالی همچنان از واردکنندگان اصلی محصولات لبنی خواهند بود. در مقایسه با سایر نقاط جهان، سرانه مصرف لبنیات در آسیا، به ویژه در جنوب شرقی آسیا کم است. با این وجود انتظار می رود که با رشد اقتصادی، جمعیتی و تغییر به سمت مصرف خوراکیها با ارزش غذایی بالاتر و محصولات دامی، تقاضای واردات محصولات لبنی در بسیاری از کشورهای آسیایی افزایش یابد. توافق نامه های تجارت بین الملل (به عنوان مثال CPTPP ، CETA و توافق نامه تجارت ترجیحی بین ژاپن و اتحادیه اروپا) فرصت های بیشتری را برای رشد تجارت ایجاد میکنند. انتظار می رود توافقنامه ایالات متحده آمریکا، مکزیک و کانادا (USMCA) بر روند تجارت لبنیات در آمریکای شمالی تأثیر بگذارد. تاکنون، بزرگترین کشورهای مصرف کننده شیر یعنی هند و پاکستان، در این بازار بین المللی ادغام نشده اند اما مشارکت بیشتر این دو کشور در تجارت می تواند تأثیر قابل توجهی در بازارهای جهانی داشته باشد.
